Na tłusty czwartek trzeba było coś usmażyć. Właśnie usmażyć, nie upiec. Pączki się kupi wszędzie, lepsze i gorsze, ale jednak. To samo z  faworkami. Za to churros to tylko w domku.

Co na ich temat mówi Wikipedia: “Churro (także: porras, calentitos, papitas, kat. xurro) – tradycyjny, tłusty wypiek hiszpański w formie długiego prętu o przekroju w kształcie gwiazdy.”

Ja powiem raczej, że skoro Hiszpanie za nimi szaleją, to coś w nich musi być. Bo moim Próbowaczom też smakowały. Maczane w mocno czekoladowym sosie, a wcześniej wyturlane w mieszance cukru i cynamonu (który co prawda, potem zastygł w równie dobry, mocno czekoladowy budyń…) – <3

150 g mąki

250 ml wody

1 łyżka oliwy

szczypta soli

500 ml oleju do smażenia

100 g drobnego cukru kryształu do obtaczania

1 łyżka cynamonu

Sos:

150 g gorzkiej czekolady

500 ml mleka

1 łyżka mąki kukurydzianej

4 łyżki cukru

Zacznę od tego, że ciasto sugeruję zrobić z podwójnej porcji. Albo jeśli nie, to chociaż sos z połowy, bo wychodzi go aż nadto.

Wodę gotujemy z oliwą i solą. Kiedy się zagotuje, do garnka wsypujemy mąką i mieszamy intensywnie do otrzymania jednolitego, mocno gęstego ciasta. Zdejmujemy z ognia. Na tacę wysypujemy cukier i mieszamy go z cynamonem. W garnku rozgrzewamy olej. Za pomocą worka cukierniczego wyciskamy odcinki ciasta na tłuszcz. Smażymy, aż nabiorą jasnozłotego koloru. Wyjmujemy łyżką cedzakową i obtaczamy w mieszance cukrowej. Ja wcześniej odkładałam je na chwilę na ręcznik papierowy, żeby odsączyć nadmiar tłuszczu.

Sos: czekoladę łamiemy i rozpuszczamy z połową mleka. Do drugiej połowy dodajemy cukier i mąkę ziemniaczaną, dokładnie mieszamy. Kiedy mleko z czekoladą będzie już bardzo gorące, dodajemy do niego mieszankę ze skrobią. Intensywnie mieszamy, żeby nie było grudek. Chwilkę trzymamy na ogniu, po czym zdejmujemy i przelewamy sobie do naczynka, w którym możemy już spokojnie maczać przestudzone w międzyczasie churros. :)

 

Przepis ze “Złotej księgi czekolady”.