I znowu choruję w nieodpowiednim momencie. I mimo całego weekendu spędzonego w domu, wcale nie miałam zbyt dużo czasu na pieczenie. Ale udało się zrobić ciasto, na które czaiłam się już od dawna. Dla wielbicieli białej czekolady – bo czuć ją naprawdę mocno. Przy przepisie jest napisane, że ciasto można przechowywać w lodówce nawet tydzień, co też jest sporą zaletą.

30 dag mąki

40 dag cukru (chyba można by się zasłodzić ;) – dałam połowę)

15 dag białej czekolady

szklanka mleka, najlepiej pełnotłustego

25 dag masła

łyżeczka proszku do pieczenia

łyżeczka aromatu waniliowego

2 jajka

+ na polewę:

1/2 szklanki śmietanki 12% (myślę, że wystarczy jakieś 90 ml)

30 dag białej czekolady

 

Najpierw ciasto: masło, cukier, mleko i połamaną czekoladą wrzucamy do rondelka z grubym dnem i stawiamy na małym ogniu. Nie zagotowujemy – składniki mają się roztopić i połączyć. Drewniana łyżka będzie przydatna. Studzić 15 minut.

Mąkę przesiać z proszkie. Dodać masę maślano-czekoladową, aromat i jajka. Miksować do uzyskania jednolitej masy. Przelać ja do tortownicy wysmarowanej tłuszczem i wysypanej bułką tartą, lub wiórkami kokosowymi. Piec w 180 stopniach 60 minut, po czym przykryć wierzch folią aluminiową i piec jeszcze 30 minut. Należy się wyjaśnienie co do mojgo pseudo-zakalca w środku – specjalnie piekłam krócej, bo cóż powiedzieć – lubię takie czekoladowe “zakalce” :] . Kiedyś się aż denerwowałam, że mi nie wyszedł. Wyjąć z piekarnika i po 10 minutach również z formy.

W czasie, kiedy ciasto stygnie, podgrzać śmietankę i dodać do niej połamaną czekoladę. Mieszać do rozpuszczenia czekolady. Odstawić w chłodne miejsce, żeby polewa stężeła. Przy mojej połowie szklanki śmietanki nie bardzo chciała tężeć, stąd te 90 ml pewnie lepiej się sprawdzi.

Polewą pokryć wystudzone ciasto.

 

Przepis z książki Wandy Jackowskiej “Ciasta i desery z czekoladą”.