Uzależnienie. Słowo, które raczej nie wzbudza pozytywnych odczuć. Dlaczego? Bo oznacza, że nie jesteśmy w pełni wolni? Samowystarczalni? Bo zależymy od czegoś, co teoretycznie wcale nie powinno być nam do życia tak potrzebne?

Przecież nie zawsze musi być złe. Jesteśmy uzależnieni od tak wielu rzeczy… Wyobraźmy sobie miesiąc bez żadnych przyjaciół, miesiąc bez muzyki, bez książek; jak dla mnie to i miesiąc bez porządnego łóżka byłby tragedią.

To, o czym myślę, to niekoniecznie uzależnienie. Nie potrzebuję tego, jak grzybek potrzebuje glonika, żeby utworzyć sympatyczny, zgrany porost. Ale lubię i nie umiem sobie odmówić. Kolejnej książki kucharskiej.

Zawsze mieliśmy w domu kilka ładnie wydanych książek, które uwielbiałam przeglądać. I marudzić, że mama nie chce zrobić nic, na co miałabym ochotę. Tak więc wertowałam i myślałam: tak, kiedyś to upiekę. I wyobrażałam sobie blachę pełną pięknych ciastek ze zdjęcia.

Ale od jakiegoś czasu, od kiedy skończyłam gdzieś 13 lat, zaczęło się istne szaleństwo. Sterty gazetek, książka za książką. Dzisiaj staram się ograniczać (miejsce na kuchennych i moich półkach dawno się skończyło), ale wciąż mięknę na widok cudownych fotografii. Albo odwrotnie – na widok starych książek z czarnymi rysunkami. Takich, które stoją smutne na półkach antykwariatu. Miałabym wyrzuty sumienia, gdybym je tam zostawiła.

I mimo, że jestem szczęśliwą posiadaczką kilku tysięcy stron zadrukowanych słodkimi przepisami, zazwyczaj i tak trafiam do internetu. Z lenistwa i niezdecydowania. I dlatego, że lubię wiedzieć, co mi wyjdzie, Teoretycznie.

Dlatego przyszedł czas na słynny placek na maślance.

1 szklanka maślanki

1 szklanka cukru

2 1/2 szklanki mąki

3 jaja

3 łyżeczki proszku do pieczenia

1/2 szklanki oleju

1 paczka cukru wanilinowego

+ dowolne owoce

Kruszonka:

185 g mąki

100 g cukru

125 g masła

 

Składniki ciasta wymieszać w misce. Można łyżką. Wylać na natłuszczoną blachę. Na dużą blachę zrobiłam porcję z 5 jaj. Na cieście ułożyć owoce.

Masło roztopić w rondelku i bardzo gorącym zalać mąkę wymieszaną z cukrem. Szybko wymieszać. W razie potrzeby dodać mąki. Kruszonką posypać ciasto.

Piec je ok. 30-40 minut w 175 stopniach.

 

Tak jak wszyscy mówili, wyszło rewelacyjne. Bardzo miękkie i wilgotne. Tata oczywiście stwierdził, że to pewnie drożdżówka. ylko taka jakaś lepsza.

Przepis wędruje oczywiście do Jagdowej Akcji Olcika.