Wielu osobom ciasto drożdżowe kojarzy się z dzieciństwem. Zapach ciepłej drożdżówki, smak kruszonki… A mi nie. Babcia nigdy nie piekła (no, tylko pączki), a mama owszem, ale wtedy, kiedy byłam zbyt mała, żeby i jeść i pamiętać. Dlatego muszę sama sobie wypracować wzorzec idealnego drożdżowego. To jest z pewnościa jemu bardzo bliskie. Miękkie, delikatne, z twarożkowym nadzieniem… Rewelacyjny przepis Bajaderki z cincina. Drobniutkie zmiany. Czaiłam się na te warkocze od dawna. :]

Na dwa spore warkocze:

3 szklanki mąki

1/4 szklanki cukru

1/4 szklanki ciepłej wody

2,5 łyżeczki drożdży suszonych, lub ok. 40 dag świeżych

1/2 szklanki ciepłego mleka

szczypta soli

skórka z cytryny (dałam aromat cytrynowy)

4 łyżki miękkiego masła

1 jajo

łyżeczka ekstraktu waniliowego

Nadzienie:

250 g twarogu

1 jajo

1/2 szklanki cukru

łyżeczka ekstraktu waniliowego

 

Drożdże rozpuszczamy w ciepłej wodzie i dosypujemy łyżeczkę cukru. Zostawiamy w ciepłym miejscu, aż zacznie bąbelkować. Resztę składników na ciasto wymieszać (można mikserem). Dodać rozczyn i wyrobić na gładkie ciasto, które będzie odstawać od ręki. Musiałam dosypać trochę mąki. Odstawić do wyrośnięcia na 40-50 minut (nie musi podwajać objętości). W międzyczasie zmiksować wszystkie składniki nadzienia.

Ciasto podzielić na pół i każdą część rozwałkować na posypanym mąką papierze do pieczenia na prostokąt ok. 20×30 cm. W środkowej części wzdłuż dłuższego boku rozłożyć nadzienie. Boki naciąć ukośnie na paski o szerokości ok. 1,5 cm i przekładać je na przeciwległą stronę, zaplatając je na przemian w warkocz. Instrukcja obrazkowa na cincinie, jeśli ktoś potrzebuje. :] Razem z papierem przenieść na blachę, lub do keksówek (piekłam w keksówkach, ładnie zachowały kształt). Przykryć ściereczkę i odstawić w ciepłe miejsce na pół godziny. Po tym czasie posmarować je rozbełtanym jajkiem (tak jakoś mi umknęło) i piec w 180 stopniach około 35 minut, do zrumienienia.