Pączki czają się wszędzie. Gdzie nie pójdę – szyldy przypominające o tłustym czwartku. Jeden bank oferuje nawet darmowego pączka za wypełnienie ankiety. Wprawdzie ja również chciałam usmażyć pączuchy z Weekendowej cukierni, bo jak dotąd robiłam je tylko z jednego przepisu, to niestety nie starczyło czasu. Może jutro? Póki co – faworki. Trochę w cieniu pączków – w końcu w ilu cukierniach można je kupić na okrągły rok? Niewielu. A szkoda! To moja pierwsza faworkowa próba, ale chyba mam szczęście do trafiania w świetne przepisy. Ten z książki Jana Czernikowskiego, którego przepisy, jak zauważyłam, są wielokrotnie publikowane w gazetach.

Może ich kształt nie jest idealny, bo do większej wprawy doszłam dopiero przy drugiej turze. Dlatego potworki. : ] Chociaż zapewniam, że w smaku są bajeczne – delikatne i kruchutkie.

25 dag mąki ( u mnie 10 dag z tego to krupczatka)

4 dag cukru pudru

kopiasta łyżka masła

10 dag śmietany

2 jaja

łyżka octu ( u mnie pół łyżki 10-procentowego)

szczypta soli

+ smalec / olej/pół na pół do smażenia + cukier puder do posypania

Mąkę przesiać i zagnieść z pozostałymi składnikami ciasta. Musiałam dosypać trochę mąki, bo mocno się lepiło. Odstawić na godzinę w chłodne miejsce, przykryte ściereczką. Po tym czasie rozwałkować je jak najcieniej, podsypując lekko mąką. W garnku rozpuścić smalec. Jeśli kawałek surowego ciasta po wrzuceniu wypływa na powierzchnię, temperatura jest odpowiednia. Ciasto tniemy radełkiem lub nożem na paski i w każdym zrobić podłużne nacięcie, nie nacinając brzegów. Jedem z końców faworka przełożyć przez dziurkę. Wrzucać je na gorący tłuszcz, smażąc z dwóch stron na złoto. Położyć do osączenia na ręczniku papierowym, a po ostygnięciu posypać cukrem pudrem.

Miłego jutrzejszego pałaszowania pączków, faworków i wszelkich łakoci! : ]